๏ก่อนจะสอนใคร๏
๏สอนใครสอนได้ใครก็สอน
แต่สอนตัวเองก่อนไปสอนไหม
นี่ไม่มีนี่ไม่เห็นเป็นไป
เห็นแต่ใครสอนใครไม่สอนตน๏
๏เห็นคนอื่นเลวมากอยากเคี่ยวเข็ญ
ส่วนตัวเองดีเด่นไร้เหตุผล
จึงไม่ยอมสอนตัวเพื่อเตือนตน
ในกมลจึงอวดดีขี้ตะกอน๏
๏ครูบางคนสอนคำอย่างขำขำ
จงเลือกทำตามสิ่งที่ครูสอน
ครูให้ทำอย่างไรอย่าเกี่ยงงอน
แต่อย่าบอนทำตามที่ครูทำ๏
๏ครูจึงใช้ชีวิตในทางลบ
เที่ยวประจบอบายในทางต่ำ
ดีก็รู้ชั่วก็เห็นสัจธรรม
แต่ไม่นำน้อมมาพาสอนตัว๏
๏ใครตักเตือนแนะนำก็ทำโกรธ
แล้วพาลโทษอย่าชี้ทางอย่างมั่วมั่ว
ข้ารู้หมดเห็นหมดไม่มัวซัว
จะกลับตัวเมื่อใดได้ทุกครา๏
๏สอนใครสอนได้ใครก็สอน
แต่สอนตัวตนก่อนให้ดีกว่า-
คนที่สอนแล้วค่อยพิจารณา
สอนจรรยาคนอื่นให้ดีงาม๏
คุณธรรมที่สูงส่ง คือเครื่องประดับชีวิตที่สูงค่า
เมื่อทรัพยสมบัติอันล้ำค่าแห่งคุณธรรมที่ฝังลึกอยู่ภายใน ได้มีการนำออกมาใช้
ประกายแสงแห่งความงามนั้นก็ปรากฏให้เห็นบนใบหน้าและพฤติกรรม
ผู้ซึ่งเพียบพร้อมไปด้วยคุณธรรม เปรียบเช่นกุหลาบงามที่เบ่งบาน
ให้ความสุข ความพอใจแก่ทุกชีวิต
กุหลาบมีสีสันที่หลากหลาย คือปัญญาที่ให้ประโยชน์ได้ในทุกสถานการณ์
กุหลาบมีรูปทรงอันงดงาม
คือความบริสุทธิ์ที่อยู่เหนือหนามแห่งปัญญาและอุปสรรคทั้งปวง
กุหลาบมีกลิ่นหอมที่กระจายออกไปทั่วทุกทิศ
คือกระแสจิตแห่งคุณธรรมความดี ที่สัมผัสได้แม้อยู่ห่างไกล
ที่มา : Forward Mail
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น