ยางลบกับดินสอ

มีดินสอที่เขียนอย่างไรก็ไม่มีวันหมดอยู่แท่งหนึ่ง

มียางลบที่ลบอย่างไรก็ไม่มีวันหมดอยู่ก้อนหนึ่ง
ฟังดูอาจตลกทุกคนอาจคิดว่าดินสอกับยางลบเป็นของคู่กัน

แต่ลองอ่านดูก่อนนะ

ดินสอแท่งนั้นเป็นเพื่อนกับยางลบก้อนนั้น

ทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกันทำอะไรด้วยกัน

หน้าที่ของดินสอก็คือเขียน

มันจึงเขียนทุกที่ทุกอย่างเสมอตลอดเวลาที่อยู่กับยางลบ

หน้าที่ของยางลบก็คือลบ

มันจึงลบทุกอย่างที่ดินสอเขียนทุกที่ทุกเวลา

เวลาผ่านไปนานหลายสิบปี

ทุกอย่างก็ยังดำเนินเหมือนเดิมเรื่อยมา

จนกระทั่งดินสอเอ่ยกับยางลบว่า

เรากับนายคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว

ยางลบจึงถามว่าทำไมล่ะ

ดินสอจึงตอบกลับไปว่า ก็เราเขียนนายลบแล้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย
ยางลบจึงเถียงว่า เราทำตามหน้าที่ของเราเราไม่ผิด

ทั้งคู่จึงแยกทางกัน

ดินสอพอแยกทางกับยางลบมันก็ดีใจที่สามารถเขียนอะไรได้ตามใจมัน

แต่พอเวลาผ่านไปมันเริ่มเขียนผิด

ข้อความที่สวยๆที่มันเคยเขียนได้ก็สกปรก

มีแต่ รอยขีดทิ้งเต็มไปหมด มันคิดถึงยางลบจับใจ

ฝ่ายยางลบพอแยกทางกับดินสอมันก็ดีใจที่ตัวมันไม่ต้องเปื้อนอีกต่อไป

พอเวลาผ่านไป มันกลับใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าเพราะไม่มีอะไรให้ลบ

มันคิดถึงดินสอจับใจ

ทั้งคู่จึง กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่

คราวนี้ดินสอเขียนน้อยลงเขียนแต่สิ่งที่ดี

ส่วนยางลบก็ลบเฉพาะที่ดินสอเขียนผิด เท่านั้น

ถ้าเปรียบการเขียนเป็นการจำ

ดินสอในตอนแรกก็จำทุกเรื่องทั้งดีและไม่ดี

แต่พอเปลี่ยนไป มันก็หัดเลือกจำแต่สิ่งดีๆเท่านั้น

ส่วนการลบเปรียบเหมือนการลืม

ยางลบในตอนแรกก็ลืมทุกอย่างทั้งดีและไม่ดี
แต่ทุกครั้งที่ลืมเรื่องไม่ดีตัวมันก็จะสกปรก

แต่ตอนหลังมันเลือกลืมแต่เรื่องไม่ดี หรือ คือการให้อภัยนั่นเอง

ฉะนั้น การเปรียบการเดินทางของทั้งคู่ดุจมิตรภาพ

คือ การจำแต่สิ่งดีๆ และลืมในสิ่งที่อาจผิดพลาดบ้าง

ขอให้ทุกคนเป็นอย่างดินสอกับยางลบตอนนี้นะ

ที่มา :Forwardmail